Aleksandr Sergejevitsj gesignaleerd in Rome

Vroeger was er in de Sovjet-Unie geen plein of binnenplaatsje te vinden waar geen standbeeld opgericht was voor de vader van de revolutie, V.I. Lenin. Na 1990 verdwenen die standbeelden in hoog tempo uit het Russische straatbeeld. Pas toen viel op wie de onbetwiste nr.2 op de standbeelden-hitlist was: Aleksandr Poesjkin.
    Elk zichzelf gerespecterend gehucht heeft wel een standbeeld voor deze volksdichter staan en na 1990 konden deze beelden gerust blijven staan, want Poesjkin had geen vuile handen gemaakt onder de dictatuur van het proletariaat. Hij overleed immers al in 1837.
    Dat de Russen thuis hun voorliefde voor Poesjkinbeeldjes niet onder stoelen of banken kunnen steken is nog tot daar aan toe. Maar om die dweperij nou te exporteren naar het antieke Rome gaat toch wat te ver. Poesjkin heeft zelf immers nooit een stap op Italiaanse bodem mogen zetten.

Wat doe je als je een beeld krijgt aangeboden van de stad Moskou? Het gegeven paard krijgt een mooi plekje tussen twee verdwaalde struiken in het park van Villa Borghese en je hoopt dat niemand het ooit opmerkt…