De Kameleon

Kees ‘t Hart is een middelmatige schrijver die één geniaal boek (“Het mooiste leven…” over voetbalclub Heerenveen) op zijn naam heeft staan. Nu ‘t Hart de top van zijn literaire carriere gepasseerd is, slijt hij zijn dagen door stukjes te schrijven voor het hard uit de hemel gedonderde studentenblaadje De Groene Amsterdammer.

Kees heeft geld nodig en daarom wil hij voor de Groene graag een stukje over een film schrijven. In deze omgeving van prutserij en pretenties is het onmogelijk een “gewone” recensie te schrijven. De film moet “geanalyseerd” worden. En als er niets te analyseren valt, dan slepen we het “intellectuele” er wel met de haren bij.

Aldus toog Kees ‘t Hart aan het werk om een recensie te schrijven over “De Kameleon”. “De Kameleon” is een simpele kinderfilm, onschuldig vermaak voor de jeugd, maar voor de hoogdravende Groene kan dat natuurlijk nooit voldoende zijn. Daarom projecteerde ‘t Hart zijn eigen seksuele verlangens op de onschuldige 10-jarige kijkertjes in de bioscoop en uit deze projectie ontstond – jawel – een prachtig oedipaal conflict!

Hoe hebben wij dit ooit over het hoofd kunnen zien? Met de stad als vader en het platteland als moeder is het opeens volkomen begrijpelijk dat de tweeling Klinkhamer zo dolgraag in de moederschoot van de dorpen en weilanden wil terugkeren en een hekel heeft aan al het stadse leven. En Hotze de Roos blijkt zo geen onschuldige kinderboekenschrijver, maar een gefrustreerde vieze oude vent te zijn.

Onlangs tierde een Engelse recensente op het werk van J.K. Rowling, dat in haar ogen te eenvoudig, te zwart-wit was. Volgens mij ligt het probleem vooral bij mensen die iets te veel met hun neus in de boeken gezeten hebben. Of zij willen meer in kinderboeken zien dan er in zit, en als zij dit niet in die kinderboeken kunnen vinden, dan bedenken zij het er zelf wel bij.

Zolang deze “zoekers” voor marginale blaadjes als de De Groene schrijven is dit probleem niet zo groot en hoeven wij alleen medelijden te hebben met hun eigen (klein)kinderen.

    » De jurken van Mevrouw Klinkhamer (binnenkort in het archief van De Groene?)