2 films

Niet de Amerikaanse of de Israëlische, maar de Franse politiek is momenteel een bedreiging voor de wereldvrede. De Franse (en Duitse en Russische) weigering om de Verenigde Staten bij te staan bij de wederopbouw van Irak draagt bij aan verdere destabilisering van de Golfregio. We hebben geen betweters aan de zijlijn nodig, maar een grote internationale troepenmacht die de terroristisch-maffiose kliek van Saddam Hoessein definitief opveegt.

Ook binnen de EU staat de Franse politiek garant voor tweespalt en ergernis. Iedereen kan zich nog wel Chiracs denigrerende opmerking herinneren toen een aantal Oosteuropese landen zich achter Amerika’s Irakpolitiek schaarde: “Deze landen hadden voor deze ene keer beter hun mond kunnen houden”.

En op dit moment drijven de Fransen met hun weigering zich te conformeren aan het Stabiliteitspact financieel “brave” landen als Finland, Oostenrijk en Nederland tot wanhoop. De bedoeling van Frankrijk in Europa is overduidelijk: haantje de voorste spelen en de eigen zakken vullen ten koste van anderen.

Hoewel er dus genoeg redenen zijn die een absolute boycot rechtvaardigen van alle Franse producten, heb ik afgelopen weekend twee films gezien, die mede gefinancierd zijn door het Franse Canal+.

De eerste, Swimming Pool, gaat over een Engelse schrijfster die zowel onder een midlife crisis en een writer’s block gebukt gaat. Nadat een wulps Frans meisje haar ongekende, sensuele kanten van het leven laat zien, komt alles weer goed.

De andere film, Le vélo de Ghislain Lambert, gaat over een Waalse wielrenner die beter wil worden dan Eddy Merckx, maar jammerlijk in zijn opzet mislukt.