Griet Manshande

Op een onmogelijke plek weggestopt in duister Amsterdam zit Belgisch restaurant Griet Manshande. Van het gelijknamige boek van Jan Mens had ik nog nooit gehoord, maar van de eetgelegendheid was de roem ons reeds vooruit gesneld. Bij “Belgisch” denk ik al gauw aan Bourgondisch, en daarom was ik licht getroffen door de sobere inrichting die meer aan een macro-biologische gaarkeuken dan aan een chique restaurant deed denken. Het eten en de extreem vriendelijke bediening maakte alles goed.
 
Ik koos voor een vast menu á 18 euro, dat bestond uit een Vlaamse soep (ook na lang aandringen van mijn disgenoten wist ik niet te vertellen wat hier nu precies de ingrediënten van waren), een hoofdgerecht met een zeer sappige aubergine en wat ravioli om de maag te stelpen, en als toetje nam ik een creme brulee, bij Griet een smakelijk alternatief op de harde glasplaat met vanillevla die ik wel eens elders voorgeschoteld had gekregen, waarna ik dit gerecht twee jaar lang niet meer durfde te bestellen.
 
Helaas is Griet Manshande onvindbaar. Als je bij Squash City linksaf gaat, en dan bij café Het Blauwe Hoofd rechtsaf en dan de derde straat rechts neemt, waarna je omkeert bij het pleintje en vervolgens rechtdoor gaat tot aan het grachtje en daar linksaf slaat, dan kom je er niet. Wat wel de juiste route is kan ik u helaas niet vertellen…