In de serie speedrecensies vandaag een korte recensie van het boek Moskou is een gekkenhuis van NOS-verslaggever Peter d’Hamecourt. d’Hamecourt woont al bijna 20 jaar in de Russische hoofdstad en weinigen zullen zijn hoofd niet kennen van de tv. Dat hij een televisieheld is blijkt helaas overduidelijk uit zijn boek, dat in spreektaal geschreven is. De verhalen lijken snel bij elkaar geraapt te zijn, ogenschijnlijk om een strakke deadline te halen. De taal van d’Hamecourt is onverzorgd en dat uitgeverij Conserve klaarblijkelijk op een eindredacteur bespaard heeft, is er waarschijnlijk de oorzaak van dat het boek vol spelfouten zit. Moskou is een gekkenhuis heeft meer weg van een monoloog aan een keukentafel die iemand per ongeluk op papier gezet heeft.
Het droevigst is hoofdstuk zeven, als Peter zijn vrouw Zoja aan het woord laat. Zoja is een echte Moskovische, maar in plaats van boeiende inzichten somt zij droog een aantal bibliotheken en andere gebouwen in haar geboorteplaats op. En dat alles in uitermate beroerd Nederlands zoals we op dit blog al eerder geconstateerd hebben.
Is het boek dan een draak? Wel als je verzorgde taal belangrijk vindt. Maar als je bereid bent je mee te laten voeren in d’Hamecourts strijd tegen burgemeester Loezjkov, kom je ongetwijfeld nog interessante feitjes aan de weet.