Het eerste post-operatieve consult

Ruim zes weken na de operatie werd ik gisteren weer in het ziekenhuis van Assen verwacht. Voorafgaand aan het consult werd er een röntgenfoto van mijn linkerheup gemaakt en op eigen verzoek liet ik ook mijn bloed onderzoeken om te kijken of er nog sprake was van bloedarmoede door ijzertekort.

De vlag kon uit: de röntgenfoto’s toonden aan dat mijn bot op twee van de drie plekken waar hij is doorgezaagd, al bijna volledig aangegroeid is. Dat is conform de verwachting zes weken na de operatie. Ik mag mijn heup nu volledig belasten en mag in de komende drie weken leren lopen zonder krukken. Hoewel ik fysiek nog lang niet alles kan, geldt er geen enkele restrictie meer.

Op de vraag van de arts of ik ook op een hometrainer oefende, antwoordde ik trots dat ik elke dag drie keer drie minuten op de fiets zat. “Dat is te weinig”, meende hij. Ik zou nu drie keer twintig minuten moeten gaan fietsen. Het is op dit moment in de revalidatie vooral belangrijk om mijn conditie uit te bouwen, omdat mijn spieren nog niet zoveel aankunnen. Veel lopen en fietsen dus (en binnenkort wellicht ook zwemmen, maar dan moet ik eerst in staat zijn om op de fiets naar het Marnixbad te rijden).

Ook de bloedwaardes gaven de burger moed: 8,2. Ik geloof dat hij tussen de 7 en de 11 moet liggen en dat hij bij mij voor de operatie 9,7 was. Op het dieptepunt na de operatie was hij 3,9 en voelde ik mij een uitgewrongen vaatdoek. Sinds een week heb ik geen last meer van concentratieproblemen door futloosheid. De combinatie van ferrofumaraat en mijn ijzerrijke dieet heeft geholpen. Of is de anesthesie eindelijk uitgewerkt?