Week 10: Vooruitgang

Zeg, dat revalideren, schiet dat nog een beetje op? Tja, op zich wel, iedere week is er vooruitgang vast te stellen, maar toch gaat het niet zo snel als ik gehoopt had. Momenteel bevind ik mij in de fase van de revalidatie die ik mij van tevoren goed in kon denken: ik heb weinig pijn, maar mis nog wel essentiële spierkracht. Om die terug te krijgen doe ik regelmatig de door de arts voorgeschreven oefeningen. Verder maak ik iedere dag een wandeling en zit ik drie keer per dag op de hometrainer.

Wat gaat goed:
– 45 minuten buiten lopen (met 2 krukken en een pauze op een bankje tussendoor)
– 3 maal daags 15 minuten fietsen op de hometrainer op stand 5 (de rugpijn is weg)
– ik heb 100 meter buiten op het plein gefietst, maar mijn fysio raadt het nog af
– binnenshuis kan ik al redelijk zonder krukken lopen, maar dit doe ik alleen zonder toeschouwers (ten eerste ben ik een gevaar voor omstanders met mijn zwaaiende en evenwicht zoekende armen; ten tweede loop ik als een poliopatiënt (het Ministry of Silly Walks is er niets bij) en ik voel er weinig voor de lachstuipen van anderen te blesseren…
– sinds een week red ik het om naar de fysiotherapeut te lopen. Hij komt dus niet meer aan huis. Mede daarom kan ik het aantal keer therapie verhogen van 1 á 2 keer per week naar 2 tot 4 keer per week.

Wat gaat minder:
– slapen op mijn linkerzij is nog steeds gevoelig (???)
– ik kan nog steeds mijn eigen sok niet aantrekken (dat én het beperkte fietsen leidt ertoe dat ik nog niet naar het zwembad ga)
– als ik langer dan een half uur zit, krijg ik kramp in mijn been en moet ik even bewegen of liggend rusten.