Een half jaartje revalideren

Vandaag is het precies 6 maanden geleden dat ik onder het mes ging. Vorige week werd die naderende mijlpaal benadrukt door de bedrijfsarts die mij 100% beter meldde. Mijn werkgever antwoordde direct door mij een fles prosecco op te sturen. Mijn fysiotherapeut plaatste echter de kanttekening dat er doorgegaan moest worden met therapie: 2 keer per week twee uur kracht- en conditietraining.

Na een maand of vier werd de progressie die ik boekte, steeds minder duidelijk. Het lopen ging maar langzaam beter en ook nu kan ik nog geen lange stukken lopen. Als ik rustig loop (of af en toe rust neem) is 30 minuten wandelen haalbaar. Dat is nog nauwelijks een verbetering ten opzichte van voor de operatie.

Bij snel of ongeconcenteerd lopen heb ik gauw rugpijn. Dit komt door een verkeerde houding, ik heb de neiging om terug te vallen in mijn oude looppatroon. De pijn is wel anders: de liespijn is verdwenen en maakt dus plaats voor rugpijn. Gelukkig wordt die rugpijn minder en verdwijnt hij meteen als ik rust neem.

Vandaag heb ik voor het eerst (sinds 20 jaar?) hardgelopen: vijf minuutjes op de loopband bij de fysiotherapeut. Het is nog geen marathon, ik voelde het in mijn kuiten (onschuldige spierpijn), maar weer een nieuwe stap voorwaarts!