Sint-Maarten 2009

Vanavond stonden ze weer voor de deur, de Sint-Maarten-lopers. Zelf had ik er ook twee op pad gestuurd. De eentonige snoepvoorraad is vervangen door een bonte en kleurige mix. Ik had een man of 20 aan de deur. Verlegen en nauwelijks verstaanbare peuters, maar vooral assertieve prepubers zonder lampion die het korste liedje opdienden (“de koeien hebben staarten”) en gauw een graai naar de buit deden. “Ik ga tot acht uur door!”

“Het zingen is een formaliteit, geen van beiden partijen heeft er problemen mee als dat wordt afgeraffeld.” (jvk)

    » Sint-Maarten 2006: magere score
    » Sint-Maarten 2003