[…]
De verhalen zijn met veel vaart geschreven, maar Waterdrinker is geen pure stilist. Hij verzuipt nogal eens in zijn eigen metaforen. De bloeiende markt voor luxe consumptiegoederen is geen ‘bloeiende luxemarkt’, maar een ‘als een tulp bloeiende luxemarkt’. Glanzende lippen zijn ‘als in citroensap gedoopte lippen’. En zo gaat het maar door, zin na zin, pagina na pagina.
In De goudmaker van Soezdal als al vanaf de eerste zin duidelijk dat het om een klandestiene wodkastoker gaat. Hooguit iemand die nog nooit enige interesse in Rusland gehad heeft, kan door Waterdrinker op het verkeerde been gezet worden. Zijn verhalen zijn daardoor hooguit interessant, maar nooit boeiend genoeg.
[…]
Goh, ik heb eigenlijk geen idee hoe ik aan deze recensie aan fatsoenlijk eind moet breien…