De tweede week

De tweede week na de operatie was mijn eerste week thuis. In mijn vertrouwde omgeving voel ik me beter dan in het ziekenhuis. Het krukkenlopen was ik nog niet verleerd. Het huis is een hindernisbaan, maar wel één die makkelijk te doen is. Naar buiten ben ik nog niet geweest. Mijn afhankelijkheid van mijn verpleegster S. beperkt zich tot de wondverzorging en het aantrekken van sokken en schoenen.

Het mantra van de eerste zes weken na de operatie is: oefenen en rusten. De oefeningen zijn op zich erg simpel, maar voor mijn geopereerde been toch knap lastig. In de loop van de week kreeg ik steeds meer last van wat ik aanvankelijk als compensatiespierpijn in mijn rechterbil had beoordeeld. Volgens mij fysiotherapeut had ik last van spierknopen. De oefeningen werden te pijnlijk, en ook staan en zitten hield ik maar kortstondig vol. De fysio heeft de spierknopen proberen weg te masseren, waardoor ik er sinds vandaag minder last van heb. Niet forceren met de oefeningen luidt de opdracht.